Με Ρόμπερτ Μιλάκοβιτς /30 Αυγούστου 202130 Αυγούστου 2021 Κανένας άνθρωπος του Θεού δεν ικανοποιεί θεατές που αναζητούν συγκίνηση χωρίς να υποκύψει στις παγίδες που μαστίζουν προηγούμενες δραματοποιήσεις και ντοκιμαντέρ του Ted Bundy.
Ένα άλλο θρίλερ που βασίζεται στον κατά συρροή δολοφόνο Ted Bundy, το No Man of God της σκηνοθέτη Amber Sealey διακρίνεται με μια φρέσκια ματιά στο παλιό υλικό πηγής. Αρκετοί τίτλοι υψηλού προφίλ έχουν δραματοποιήσει γεγονότα της πραγματικής ζωής τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του επιτυχημένου ντοκιμαντέρ του Netflix Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes. Βασίζεται επίσης σε συνεντεύξεις που έγιναν ενώ ήταν σε θάνατο. Ωστόσο, μετατοπίζοντας την αφήγηση μακριά από τον Ted Bundy (Luke Kirby) και τον πράκτορα του FBI Bill Hagmaier (Elijah Wood), κανένας άνθρωπος του Θεού δεν μπορεί να ευχαριστήσει το κοινό που αναζητά συγκίνηση χωρίς να υποκύψει στα τροπάρια του είδους.
Κανένας άνθρωπος του Θεού δεν επικεντρώνεται στις εμπειρίες του ειδικού πράκτορα του FBI Bill Hagmaier, ο οποίος πήρε συνέντευξη από τον Ted Bundy από το 1984 μέχρι την εκτέλεσή του το 1989. Ο Bundy περιφρονούσε τη συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές, ακόμη και όταν αντιμετώπιζε τη θανατική ποινή. Ο στόχος των συνεντεύξεων του Hagmaier ήταν να δημιουργήσει ένα νοητικό προφίλ που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό άλλων επικίνδυνων εγκληματιών. Ωστόσο, η ταινία δείχνει ξεκάθαρα ότι ο πράκτορας ήθελε επίσης ο Μπάντι να ομολογήσει τα εγκλήματά του προς όφελος των οικογενειών των θυμάτων του. Ο Wood απεικονίζει τον Hagmaier ως έναν ευγενικό, σεμνό Χριστιανό του οποίου η ειλικρινής συμπεριφορά και η φυσική ευφυΐα κερδίζουν τον Bundy. Με τον καιρό, οι δυο τους αναπτύσσουν ένα είδος φιλίας.
Κανένας άνθρωπος του Θεού δεν είναι απατηλά βασικός και πολλοί θα χάσουν τους λεπτούς τρόπους του Sealey να αναζωογονήσει την κύρια (υπερχρησιμοποιημένη) ιδέα. Το θρίλερ αφορά περισσότερο τον ζοφερό αγώνα του Hagmaier να ανακαλύψει την αλήθεια παρά για τις φρικαλεότητες που διέπραξε ο Bundy. Ο Wood απεικονίζει τον ρόλο με μια συγκρατημένη ένταση που λειτουργεί ιδιαίτερα αποτελεσματικά για να εξουδετερώσει την αγριότητα του Bundy. Ο Kirby είναι αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους (αν όχι ο καλύτερος) ηθοποιούς που υποδύεται τον κατά συρροή δολοφόνο – η φυσική ομοιότητα είναι αξιοσημείωτη και ο Kirby κάνει καλή δουλειά καταγράφοντας τους τρόπους και την ομιλία του δολοφόνου. Το γεγονός ότι ο Μπάντι δεν είναι ο κύριος χαρακτήρας βοηθά αναμφίβολα την αξιοπιστία της απεικόνισης. Η χημεία μεταξύ του Wood και του Kirby είναι προφανής στην οθόνη και παρά τις πολυάριθμες εξαιρετικά εκτεταμένες σεκάνς συνεντεύξεων, η ένταση παραμένει υψηλή λόγω των εξαιρετικών ερμηνειών και της στενής κάμερας του Sealey.
Κανένας άνθρωπος του Θεού δεν έχει διαφορετική προσέγγιση από προηγούμενες αμερικανικές ιστορίες εγκλήματος. Ο Kit Lesser, ο σεναριογράφος, δεν μπαίνει στον κόπο να επιχειρήσει να δημιουργήσει ένταση με ένα μυστήριο – σε τελική ανάλυση, τα γεγονότα είναι ευρέως γνωστά στο κοινό σε αυτό το σημείο. Η ένταση είναι συναισθηματική κυρίως, πειράζοντας τον θεατή με υπαινιγμούς της επιρροής του Μπάντι που διαφθείρει τον οικογενειάρχη Χάγκμαιερ. Ο τίτλος στο No Man of God ξεπερνά τη βασική έλξη των περισσότερων σεξουαλικά φορτωμένων εγκληματικών θρίλερ. Ενώ άλλες απεικονίσεις αληθινής ιστορίας των εγκλημάτων του Μπάντι - ακόμα και ντοκιμαντέρ - επικεντρώνονται στις φρικιαστικά βίαιες πράξεις και τη στρεβλή διαφθορά του κεντρικού κατά συρροή δολοφόνου, το No Man of God απομακρύνει την εστίαση από τις πράξεις και αντ 'αυτού τονίζει το περίπλοκο μείγμα της σεξουαλικής γοητείας και βίαιες παρορμήσεις που συχνά υποκινούν τέτοια εγκλήματα.
Οι φεμινιστικοί τόνοι του No Man of God είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό επίτευγμά του. Οι φωτογραφίες από τον τόπο του εγκλήματος, που είναι τόσο συνηθισμένες στο πραγματικό έγκλημα, απουσιάζουν. Αντίθετα, ο Sealey δημιουργεί μια ατμόσφαιρα βίαιης διαστροφής, ωθώντας τον θεατή να θεωρήσει τις παρορμήσεις του Bundy ως προϊόν της κοινωνίας ως σημάδι της άρρωστης, κοινωνιοπαθητικής ψυχής του. Η Sealey εισάγει τακτικά εικόνες μοναχικών, πανέμορφων γυναικών που κοιτάζουν επίμονα την κάμερα, αναφερόμενη στα αυτογκόλ του Bundy. Ωστόσο, όσο προχωρά η ταινία, η διάρκεια και το συναισθηματικό βάθος των φωτογραφιών ανεβαίνει. Ενώ οι φωτογραφίες των γυναικών που εξετάζονται αρχίζουν ως πιο αντικειμενικές, η ανθρωπιά των γυναικών αποκαθίσταται στο φινάλε. Είναι μια εκπληκτική έξυπνη κίνηση που ενδυναμώνει τους γυναικείους χαρακτήρες ενώ αμφισβητεί τις υποθέσεις του κοινού.
Η σκηνοθεσία του Sealey ξεχωρίζει στο No Man of God. Η χρήση μοντάζ αρχειακών πλάνας για να ξεφύγει ανάμεσα στις εποχές του χρόνου είναι μια εξαιρετική επιλογή: προσθέτουν στη συνολική διάθεση του κομματιού της εποχής, ενώ παράλληλα αναπτύσσουν τα θέματα της ταινίας της σεξουαλικής επιθυμίας, της γυναικείας αντικειμενοποίησης και της διαφθοράς. Αν και η ταινία είναι σεμνή και απλή, καταπιάνεται καλά με το θέμα της: ο Μπάντι είναι κακός και ο Χάγκμαιερ το ξέρει - ωστόσο, παρόλο που προέρχονται από δύο πολύ διαφορετικούς κόσμους, οι δύο καταφέρνουν να συνδεθούν.
Κανένας Άνθρωπος του Θεού δεν φοβάται να επικρίνει τη νόμιμη κακία – ο ευαγγελικός χριστιανός ψυχολόγος Τζέιμς Ντόμπσον (Κρίστιαν Κλέμενσον) εμφανίζεται ως ιδιαίτερα ειδεχθής, σπαταλώντας ευτυχώς τον απαραίτητο χρόνο για χάρη του σκοπού του. Κανένας άνθρωπος του Θεού, συνολικά, δεν παρουσιάζει μια πιο ώριμη και πιο λεπτή ματιά στην ανθρώπινη διαφθορά, απορρίπτοντας τον πειρασμό να επαινέσω ή να ρομαντικοποιήσεις χαρακτήρες όπως ο Bundy, αλλά ταυτόχρονα υπενθυμίζοντας στο κοινό ότι η ηθική σήψη εμφανίζεται με διάφορους τρόπους.
Το No Man of God κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες των ΗΠΑ και είναι on-demand στις 27 Αυγούστου.